Τραγούδι φιλοσοφίας στο «Συμπόσιον» «Δώσε να νικήσω το σώμα [...] να σπάσω τη θύρα του Αδη, να δαμάσω τον αγώνα, να λυτρωθώ [...] και ν' απομείνω πάλι γυμνός κι αθάνατος», γράφει ο μεγάλος συγγραφέας στο «μυστικιστικό ποίημα» του.
«Σήκω! Το Θεό ζητάς; Να τον! είναι η Πράξη, η γιομάτη σφάλματα, ψαχουλέματα, επιμονή κι αγώνα. Θεός είναι όχι η δύναμη που βρήκε την αιώνια ισορροπία, μα η δύναμη που σπάζει αιώνια την κάθε ισορροπία, ζητώντας όλο κι ανώτερη. Και βρίσκει το Θεό και δουλεύει μαζί του όποιος με την ίδια μέθοδο, στο στενό του κύκλο, αγωνίζεται και προχωρεί». Το «Συμπόσιον», έργο φιλοσοφικής και θεοσοφικής αναζήτησης, γράφτηκε από τον Νίκο Καζαντζάκη παράλληλα με την «Ασκητική», το 1922-1923 στο Βερολίνο. Αλλά δεν έμελλε να έχει την ένδοξη τύχη της. Τα χειρόγραφα χάθηκαν, και ξαναβρήκε το εκδοτικό φως μόλις το 1971 από τις εκδόσεις Ελένης Ν. Καζαντζάκη αυτή τη φορά. Πυρήνας του, το αρχετυπικό ζεύγος, ο άνδρας και η γυναίκα. Ζητούμενο, όχι ο Έρωτας όπως στο άλλο «Συμπόσιο» εκεί…
«Σήκω! Το Θεό ζητάς; Να τον! είναι η Πράξη, η γιομάτη σφάλματα, ψαχουλέματα, επιμονή κι αγώνα. Θεός είναι όχι η δύναμη που βρήκε την αιώνια ισορροπία, μα η δύναμη που σπάζει αιώνια την κάθε ισορροπία, ζητώντας όλο κι ανώτερη. Και βρίσκει το Θεό και δουλεύει μαζί του όποιος με την ίδια μέθοδο, στο στενό του κύκλο, αγωνίζεται και προχωρεί». Το «Συμπόσιον», έργο φιλοσοφικής και θεοσοφικής αναζήτησης, γράφτηκε από τον Νίκο Καζαντζάκη παράλληλα με την «Ασκητική», το 1922-1923 στο Βερολίνο. Αλλά δεν έμελλε να έχει την ένδοξη τύχη της. Τα χειρόγραφα χάθηκαν, και ξαναβρήκε το εκδοτικό φως μόλις το 1971 από τις εκδόσεις Ελένης Ν. Καζαντζάκη αυτή τη φορά. Πυρήνας του, το αρχετυπικό ζεύγος, ο άνδρας και η γυναίκα. Ζητούμενο, όχι ο Έρωτας όπως στο άλλο «Συμπόσιο» εκεί…